رسانه های همکار
فرم جارو شامل انواع مدل های بونسای می شود که برای درختان خزان کننده ای که شاخه های آنها به خوبی پخش شده اند مناسب است. تنه صاف و کشیده است و تا انتهای تاج درخت ادامه ندارد. شاخه ها در تمام جهات به اندازه ی یک سوم ارتفاع درخت کشیده شده اند. شاخه ها تاج توپ شکل خیره کننده ای را در طول ماه های زمستان بوجود می آورند.
سبک راست نا متقارن در طبیعت و در انواع مدل های بونسای شایع می باشد . تنه به صورت ایستاده و به شکل حرف S رشد می کند و روی هر قوس رویش شاخه ها رخ می دهد . کاهش تدریجی ضخامت تنه باید به وضوح قابل مشاهده باشد و پایین تنه ضخیم تر از بالای آن باشد.
سبک راست متقارن یک سبک بسیار رایج در انواع مدل های بونسای می باشد. این فرم اغلب در طبیعت رخ می دهد مخصوصا زمانی که درخت در معرض نور زیادی باشد و با مشکل رقابت درختان دیگر مواجه نباشد . برای این فرم کاهش تدریجی ضخامت تنه باید به وضوح مشهود باشد بنابراین تنه باید در پایین ضخیم تر و در ارتفاع بسیار باریک باشد. شاخه ها از یک چهارم ارتفاع درخت شروع می شوند . تمام ارتفاع درخت نباید تنه باشد و بالای درخت باید با یک تک شاخه فرم داده شود.
وقتی وزش باد در یک جهت باشد و یا زمانی که درخت درسایه رشد کند و به سمت خورشید خم می شود ، درخت در یک جهت تکیه خواهد کرد. در این مدل های بونسای به طبع باید درخت زاویه ای بین ۶۰ تا ۸۰ درجه با زمین داشته باشد. ریشه ها برای حفظ جایگاه درخت در یک طرف توسعه یافته اند . در سمت دیگر که درخت به آن سمت خم شده ریشه ها به وضوح سمت مقابل توسعه نمیابند. برای حفظ تعادل بصری اولین شاخه در سمت مخالف جهت درخت می روید. تنه می تواند کمی خم شده و یا کاملا مستقیم باشد ، اما هنوز هم در پایین ضخیم تر از بالا باشد.
درختی که در طبیعت روی شیب یک صخره زندگی می کند می تواند در نتیجه چند عامل مختلفی مثل برف یا ریزش صخره ها رو به پایین خم شود. این عوامل سبب رشد رو به پایین درخت می شوند. در بونسای نگه داشتن جهت رشد رو به پایین می تواند دشوار باشد زیرا مسیر رشدی خلاف مسیر رشدی که درخت به آن تمایل دارد به آن اعمال می شود. بونسای آبشاری در گلدانهای بلند کاشته شود .
درخت باید طول کمی را به سمت بالا رشد کند و بعد به سمت پایین خم شود تاج درخت معمولا تا بالای لبه گلدان رشد می کند و شاخه های بعدی به صورت یک در میان روی دورترین نقطه های قوس تنه S شکل می رویند. این شاخه ها باید به صورت افقی و منظم شکل داده شوند تا تعادل درخت حفظ شود.
در انواع مدل های بونسای سبک نیمه آبشاری درست مثل سبک آبشاری در طبیعت روی صخره ها همچنین در کناره های آبشارها و دریاچه ها پیدا می شود. تنه طول کمی را به سمت بالا رشد می کند و سپس به سمت پایین یا کنار خم می شود. بر خلاف سبک آبشاری تنه در سبک نیمه آبشاری هرگز تا زیر کف گلدان پایین نمی آید. تاج معمولا در بالای لبه گلدان قرار میگیرد و شاخه های بعدی در زیر لبه واقع می شوند.
در طبیعت این سبک در نواحی ای یافت می شود که جمعیت زیاد رقابت شدیدی را بین درختان ایجاد می کند و در نتیجه درختی موفق است که نسبت به دیگر درختان اطراف خود رشد بیشتری داشته باشد . تنه به صورت کج به سمت بالا رشد می کند، کاملا بدون شاخه است زیرا آفتاب فقط به بالای درخت می تابد . برای نشان دادن تلاش درخت بعضی از شاخه های آن جین می شوند ( بدون پوست ) . وقتی پوست درخت از یک طرف تنه کنده شود به آن شاری می گویند و علت این کار این است که نشان دهد درخت مجبور به انجام مبارزه برای زنده ماندن بوده است . این درختها غالبا در گلدانهای کوچک گرد قرار می گیرند .
در انواع مدل های بونسای فرم باد مثال خوبی است از درختانی که برای زنده ماندن مبارزه می کنند . اگر باد به صورت مداوم در یک جهت بوزد شاخه ها مثل تنه که به یک سمت رشد می کنند جهت می گیرند. شاخه ها روی تمام محیط تنه رشد می کنند اما در نهایت به یک سمت خم می شوند.
سبک دو تنه در طبیعت رایج است اما در واقع در بونسای خیلی عمومیت ندارد. رویش دو تنه از یک ریشه خواهد بود و همچنین ممکن است تنه کوچکتر بالاتر از سطح زمین از تنه اصلی منشعب شود و رشد کند. دو تنه ها حتما باید دارای دو قطر و دو طول متفاوت باشند. تنه ضخیم تر و توسعه یافته تر رشدی نزدیک به فرم راست دارد در حالی که تنه کوچکتر با ذره ای شیب رشد خواهد کرد. دو تنه با هم یک تاج برگ یا سایبان را تشکیل می دهند.
در تئوری سبک چند تنه در مدل های بونسای در واقع همان سبک دو تنه است اما با سه تنه یا بیشتر .رویش همه تنه ها از یک سیستم ریشه است و در واقع همه این ها جزئی از یک درخت هستند. تمام تنه ها یک تاج را تشکیل می دهند تنه ضخیم تر و توسعه یافته تر نوک تاج را تشکیل می دهند.
سبک جنگل بسیار به سبک چند تنه شبیه است اما تفاوت آنها این است که سبک جنگل از چند درخت به جای یک درخت با چند تنه تشکیل شده است. توسعه یافته ترین درخت در وسط یک گلدان کم عمق بزرگ کاشته می شود در دو طرف چند درخت کوچکتر برای کمک به ایجاد تاج کاشته می شوند . درخت ها نباید در یک خط مستقیم کاشته شوند بلکه برای واقعی تر و طبیعی تر نشان داده شدن باید با یک الگوی در هم کاشته شوند.
در زمین های صخره ای درختان مجبورند با ریشه های خود به جست و جوی خاک های غنی از مواد غذایی بپردازند که غالبا در شکست ها و سوراخ ها پیدا میشوند. ریشه ها تا قبل از رسیدن به زمین محفوظ نیستند در نتیجه با یک پوست مخصوص دور خود از تابش آفتاب در امان می مانند. در بونسای ریشه را روی سنگ قرار می دهند و به داخل گلدان هدایت می کنند. بنابراین نگهداری از این بونسای متفاوت از سایر فرمها نیست . جونی پروس و فیکوس برای این فرم بسیار مناسب هستند.
نوع دیگر از مدل های بونسای به این صورت است که درخت در شکست ها و سوراخ های صخره رشد می کند این به این معنی است که فضای زیادی برای گسترش ریشه ها و جذب مواد مغذی وجود ندارد. درخت هایی که در صخره رشد می کنند درختان سالمی بنظر نمی آیند. از این رو باید مشخص باشد که این درخت برای زنده ماندن تلاش بسیاری کرده است. کود دادن و آبیاری مکرر بسیار مهم است زیرا فضای کافی برای ذخیره آب و مواد مغذی در دسترس نیست صخره ای که بونسای در آن رشد داده شود غالبا در گلدانی کم عمق قرار داده شود که گاهی با شن و آب پر می شود.
گاهی یک درخت شکسته می تواند با شاخه هایی که رو به بالا دارد زنده بماند. ریشه قدیمی می تواند شاخه ها را با مواد مغذی کافی زنده نگه دارد . بعد از مدتی ریشه های جدید شروع به رشد کنند و در نهایت عملکردی بهتر از ریشه های قدیمی خواهند داشت. شاخه های قدیمی رو به بالا در نتیجه هجوم مواد مغذی تنه ها را چند برابر قبل رشد و گسترش می دهند. این تنه های جدید در ایجاد یک سایبان کلی مشارکت می کنند .
یکی دیگر از انواع مدل های بونسای به این شکل است که با گذشت زمان بعضی از درختان دچار عریانی و از دست دادن پوست در برخی از قسمت های تنه، در نتیجه شرایط آب و هوایی خشن می شوند. بخش های عریان از محل نمایان شدن ریشه از روی زمین شروع می شود که به طور فزاینده ای لاغر تر از ادامه خود در قسمت بالای تنه خواهد بود. آفتاب شدید این قسمت ها را سفید خواهد کرد. فرم های خاص یکی از ویژگی های این درختان است.
در بونسای پوست به وسیله یک چاقوی تیز کنده می شود و قسمت پوست کنده شده با سولفات کلسیم یا لایم سولفور به جهت تسریع در فرایند سفید شدن آغشته می شود .